Ψυχογενής Βουλιμία

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καταναλώσει, περιστασιακά, μεγάλες ποσότητες φαγητού, ενώ άλλοι αδυνατούν να ελέγξουν το βάρος τους. Οι διατροφικές διαταραχές όμως είναι πολύ σοβαρές ψυχογενής νόσοι που απειλούν την ίδια την ζωή. Οι πιο συχνές διαταραχές στη λήψη τροφής είναι η ψυχογενής βουλιμία και η ψυχογενής ανορεξία.

Τα αίτια που οδηγούν στην εμφάνιση της νόσου είναι:

1. Ψυχολογικά αίτια. Η αναζήτηση της τελειότητας, η ανάγκη αποδοχής, ο φόβος της κριτικής, το αίσθημα της ανεπάρκειας, η έλλειψη εκτίμησης του εαυτού τους. Πολλοί θεωρούν το φαγητό υποκατάστατο της αγάπης.

2. Κοινωνικά αίτια. Τα Μ.Μ.Ε. στέλνουν μηνύματα με τα πλεονεκτήματα του να είσαι αδύνατος: ευτυχία, δύναμη, αποδοχή, θαυμασμός, φίλοι, ομορφιά. Έτσι υπάρχει ένα συνεχές κυνήγι για την απώλεια βάρους, που επιτυγχάνεται με συνεχής δίαιτα. Όλα αυτά κάνουν πολλούς θύματα διατροφικών διαταραχών.

3. Οικογενειακά αίτια. Η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση αλλά και στην πρόληψη των διαταραχών αυτών. Οι οικογένειες που κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται μόνα, εγκαταλελειμμένα, δε δείχνουν κατανόηση ή θέτουν υψηλούς στόχους γι’ αυτά, μπορεί εύκολα να οδηγήσουν στην εμφάνιση διατροφικών διαταραχών.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ότι τα περισσότερα περιστατικά εμφανίζονται στην εφηβεία, μια δύσκολη συναισθηματικά και ψυχολογικά ηλικία, εξηγούν την αύξηση της εμφάνισης των διαταραχών.

KATI AKOMA……

Η ύπαρξη των διατροφικών διαταραχών φτάνει μέχρι τα αρχαία χρόνια: Ο Σωκράτης λέγεται ότι χόρευε κάθε πρωί για αρκετή ώρα, ώστε να διατηρηθεί αδύνατος. Οι Ρωμαίοι είχαν πάθος με το φαγητό. Αφού, κατά τη διάρκεια εορτών, κατανάλωναν τεράστιες ποσότητες φαγητού (λουκούλλεια γεύματα) προκαλούσαν εμετό και μετά συνέχιζαν το φαγητό!

Η ψυχογενής βουλιμία πρόκειται για μια διατροφική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από αδηφαγικά επεισόδια, που συνήθως ακολουθούνται από χρήση καθαρτικών και υπερεντατική άσκηση.

Για να ενημερωθείτε για τις καλύτερες συνήθειες διατροφής ανατρέξτε στο άρθρο Πώς Πρέπει Να Τρώμε.

Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω ότι το αδηφαγικό επεισόδιο ή κρίση βουλιμίας ονομάζετε η κατανάλωση σε μικρό χρονικό διάστημα (π.χ. 2 ωρών) τεράστιων ποσοτήτων τροφής, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να καταναλώσουν. Υπάρχει απώλεια αισθήματος κορεσμού (δηλαδή δεν νιώθουν ότι χόρτασαν όσο και να φάνε).

Μόλις το 1980 η ψυχογενής βουλιμία θεωρήθηκε μια ξεχωριστή διατροφική διαταραχή. Εκδηλώνεται κυρίως σε γυναίκες 17-25 ετών, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και αργότερα, στην ηλικία των 40-50.

Δημιουργείτε ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς, αν δεν υπάρξει η κατάλληλη βοήθεια.

Δεν είναι εύκολη η διάγνωση της βουλιμίας γιατί δεν υπάρχει δραματική απώλεια βάρους και η βουλιμική διατηρεί περίπου σταθερό το βάρος της. Από την κατάχρηση καθαρτικών και διουρητικών προκαλείτε εμετός, καμία φορά και χωρίς να το θέλει το άτομο. Ως αποτέλεσμα αυτών, εμφανίζονται διατροφικές ανεπάρκειες και επιπτώσεις στην υγεία, όπως:

Τερηδόνα των δοντιών (από τα οξέα του στομάχου).

Προβλήματα στο πεπτικό σύστημα (οισοφάγος- στομάχι).

Δυσκοιλιότητα

Αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικές διαταραχές (από συχνούς εμετούς και χρήση διουρητικών).

Ορμονικές διαταραχές.

Μυϊκή αδυναμία.

Η σωστή διατροφική αντιμετώπιση της ψυχογενής βουλιμίας απαιτεί τη συνεργασία της οικογένειας με μια ομάδα ειδικών: γιατρού, διαιτολόγου, ψυχολόγου.

Έχει στόχο τις σωστές διατροφικές συνήθειες. Το βουλιμικό άτομο θα πρέπει να μάθει τρόπους ελέγχου των αδηφαγικών επεισοδίων και να τρώει σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάνοντας σωστές επιλογές τροφίμων.

Η ψυχολογική αντιμετώπιση βασίζεται στη βελτίωση της αυτοεκτίμησης του ατόμου, στο να μάθει να εκτιμά το σώμα του και να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες και το άγχος της καθημερινής ζωής.

Η καλύτερη θεραπεία είναι η έγκαιρη διάγνωση. Η διατροφική εκπαίδευση είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας. Το σχολείο είναι το κατάλληλο μέρος που θα μπορούσε να εκπαιδεύσει και να αποτρέψει την διατροφική διαταραχή.